සටහන – ඇඩොල්ෆ්
මාර්තු 24, කොළඹ (LNW); අනුර කුමාර දිසානායක ජනාධිපති ධුරයට පත්වීම ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන භූ දර්ශනයේ ඓතිහාසික මොහොතක් සනිටුහන් කරන්නට විය. ජාතික ජන බලවේගයේ (NPP) නායකයා සහ දිගුකාලීන විපක්ෂ චරිතයක් ලෙස, ඔහුගේ ශක්තිය සැමවිටම පසුගිය රජයන්හි අසාර්ථකත්වයන් විවේචනය කිරීමේ හැකියාවයි. 50% කටත් වඩා අඩු ඡන්ද ප්‍රතිශතයකින් තේරී පත් වූ පළමු ජනාධිපතිවරයා ඔහු විය. ඔහුගේ ජයග්‍රහණයට බොහෝ දුරට හේතු වූයේ රනිල් වික්‍රමසිංහ සහ සජිත් ප්‍රේමදාස අතර ඇති වූ විරසකය හෙයින් විපක්ෂ ඡන්ද බෙදී යාමයි.
කෙසේ වෙතත්, ඔහුගේ රජය දැන් පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක බහුතරයක් භුක්ති විඳින බැවින්, මෙවැනි සිදුවීමක් ඔහුට දැන් අමතක වී ඇති බව පෙනේ. මේ සිදුවීම් ගත්කළ දුර්වල මැතිවරණ ව්‍යාපාරයක් පවත්වාගෙන යාම සම්බන්ධයෙන් විපක්ෂ නායකයාට දොස් පැවරිය යුතුය. ඉතිහාසය පෙන්වා දෙන්නේ ජනාධිපති ධුරය ජයග්‍රහණය කරන ඕනෑම අයෙකු ඊළඟ මහ මැතිවරණය ජයග්‍රහණය කිරීමට නැඹුරු වන බවයි. උදාහරණයක් ලෙස ගෝඨාභය රාජපක්ෂට 2019 දී තුනෙන් දෙකක බහුතරයක් සහ වාර්තාගත ඡන්ද මිලියන 6.9 (52%) ක් ලැබුණු අතර 2024 දී අනුරට මිලියන 5.6 (42%) ක් ලැබිණි.
පාලනය කිරීම යනු විරුද්ධත්වයම නොවේ!
ගෝඨාභය ගේ ජනාධිපති ධුර කාලයේ පැහැදිලිව පෙන්නුම් කළේ පාලනය විරුද්ධ වීමට වඩා බෙහෙවින් වෙනස් බවයි. ජනාධිපති අනුරට සැබවින්ම ශ්‍රී ලංකාව නව යුගයකට ගෙන යාමට අවශ්‍ය නම්, ඔහු විපක්ෂ දේශපාලනඥයෙකුගේ සිට දැඩි ප්‍රායෝගික තීරණ ගැනීමට සමත් රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයෙකු දක්වා සංක්‍රමණය විය යුතුය.
ගෝඨාභය කළාක් මෙන්, හුලුන්ගමුව වැනි වාණිජ මණ්ඩල විධායක නිලධාරීන්, ව්‍යාපාරිකයින් සහ ශාස්ත්‍රඥයින් තමා වටා සිටීමෙන් වැළකී සිටිය යුතුය, එය අවසානයේ ඔහුගේ බිඳවැටීමට ද හේතු විය හැකිය.
ජනපති අනුර නිසැකවම තම විරුද්ධවාදීන් විසුරුවා හැරිය හැකි දක්ෂ කථිකයෙකු වුවද, එහි සැබෑ අභියෝගය පවතින්නේ පාලනය සහ ප්‍රතිඵල තුළය.
විරෝධතා දේශපාලනයෙන් ඔබ්බට යාම!
දශක ගණනාවක් තිස්සේ, AKD තම වෘත්තීය ජීවිතය ගොඩනඟා ගත්තේ රජයේ දූෂණය, අකාර්යක්ෂමතාව සහ වැරදි කළමනාකරණය හෙළිදරව් කිරීම මත ය. පාර්ලිමේන්තුවේ ඔහුගේ කතා තියුණු වූ අතර, ඔහු බලවත් විපක්ෂ නායකයෙකු ලෙස කීර්තියක් උපයා ගත් අයෙකි. කෙසේ වෙතත්, බලයේ සිටීමට නම් ගැටළු පෙන්වා දීමට වඩා වැඩි යමක් අවශ්‍ය වනු ඇත. විරෝධතා දේශපාලනය එකිනෙකා ගේ සහයෝගය රැස් කිරීම සඳහා ඵලදායී කරුණක් වන නමුත් ජනාධිපතිවරයා ලෙස, ඔහු දැන් ආයතන, ව්‍යාපාරික නායකයින් සහ ජාත්‍යන්තර කොටස්කරුවන් සමඟ සැබෑ ප්‍රතිසංස්කරණ ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා කටයුතු කළ යුතුව ඇත.
ආර්ථික යථාර්ථයන් කළමනාකරණය කිරීම යනු ඒවා විවේචනය කිරීම පමණක් නොවේ!
AKD ආර්ථික වැරදි කළමනාකරණය ගැන, විශේෂයෙන් ණය, විදේශ බලපෑම සහ දූෂණය සම්බන්ධයෙන් හඬ නගා ඇත. කෙසේ වෙතත්, යුද්ධය අවසන් කිරීමේදී මහින්ද රාජපක්ෂගේ භූමිකාව හෝ රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ආර්ථික නායකත්වය පිළිගැනීමට ඔහු වර්තමානයේ මැලි වී ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථික යථාර්ථය බෙහෙවින් සංකීර්ණ ය. රට තවමත් IMF සහාය ලබන ප්‍රතිසාධන වැඩසටහනක ගමන් කරමින් සිටින අතර, ඉහළ ණය ආපසු ගෙවීම්වලට මුහුණ දෙමින් සිටින අතර ඒවාට විදේශ ආයෝජන අවශ්‍ය වේ. උදාහරණයක් ලෙස, පෞද්ගලීකරණය විවේචනය කිරීම විපක්ෂය වශයෙන් පහසු ය, නමුත් ජනාධිපතිවරයා ලෙස රජය සතු ව්‍යවසායන් ප්‍රතිව්‍යුහගත කළ යුතුද, විකුණා දැමිය යුතුද, නැතහොත් සහනාධාර ලබා දිය යුතුද යන්න ඔහු තීරණය කළ යුතුය. ඔහු ප්‍රායෝගික ආර්ථික තේරීම් කිරීමට අපොහොසත් වුවහොත්, ආයෝජකයින්ගේ විශ්වාසය පහත වැටෙනු ඇති අතර, ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථික ප්‍රකෘතිය ඇණහිටෙනු ඇත.
ප්‍රායෝගිකවාදය සමඟ පරමාදර්ශවාදය තුලනය!
AKD ගේ දේශපාලන දෘෂ්ටිවාදය සමාජවාදී මූලධර්ම තුළ ගැඹුරින් මුල් බැස ඇති අතර, ධනය නැවත බෙදා හැරීම සඳහා සහ ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනයේදී ආයතනික බලපෑම අඩු කිරීම සඳහා පෙනී සිටීම වැදගත් ය. රටක් පවත්වාගෙන යාම සඳහා ප්‍රායෝගිකත්වය අවශ්‍ය වේ. ශ්‍රී ලංකාවේ සංවර්ධනය සඳහා පෞද්ගලික අංශයේ වර්ධනය, විදේශ සෘජු ආයෝජන සහ ගෝලීය ආර්ථික ඒකාබද්ධතාවය ඉතා වැදගත් බව ඔහු මනාව හඳුනාගත යුතුය. ඔහු ප්‍රධාන ව්‍යාපාරික නායකයින් සහ ආයෝජකයින් ඈත් කළහොත්, ඔහුගේ පරිපාලනය රැකියා නිර්මාණය කිරීමට සහ ආර්ථික ඵලදායිතාව ඉහළ නැංවීමට අරගල කරනු ඇත. නායකත්වය යනු දෘෂ්ටිවාදයට දැඩි ලෙස අනුගත වීම වෙනුවට ස්ථාවරත්වය සහ ප්‍රගතිය සහතික කරන සම්මුතීන් ඇති කර ගැනීම බව ඔහු සිහි තබා ගත යුතුය.
සතුරන් වෙනුවට සන්ධාන ගොඩනැගීම!
විපක්ෂ දේශපාලනඥයෙකු ලෙස, AKD පෙර පාලන පක්ෂවල අසාර්ථකත්වයන් හෙළිදරව් කිරීම කෙරෙහි මනා අවබෝධයකින් පසු විය. කෙසේ වෙතත්, ජනාධිපති ලෙස, ඔහුගේ මෙම භූමිකාව ගැටුම් ඇති කරගැනීමේ සිට සන්ධාන ගොඩනැගීම දක්වා මාරු විය යුතුය. තීරණාත්මක ප්‍රතිසංස්කරණ සම්මත කර ගැනීම සඳහා ඔහුට ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයින්ගේ, නිලධාරිවාදයේ, ව්‍යාපාරික ප්‍රජාවේ සහ විපක්ෂයෙන් පවා සහාය අවශ්‍ය වනු ඇත. ඔහු අපිට එරෙහිව ඔවුන් ලෙස පාලනයට ප්‍රවේශ වීම දිගටම කරගෙන ගියහොත්, අර්ථවත් වෙනසක් හරහා තල්ලු කිරීමට ඔහුට හැකියාවක් නොමැති වී ඔහු හුදකලා වනු ඇත.
දේශපාලන පරිණතභාවය!
නායකත්වය යනු දැඩි මෙන්ම තමන්ගේ පාලනයට ආවේණිකව තීරණ ගැනීමයි. විපක්ෂය ජනප්‍රියවාදය මත සමෘද්ධිමත් වන අතර, පාලනයට උචිත වන සමහර විට වේදනාකාරී තේරීම් ගැනීමට ද රජයක් වශයෙන් අවශ්‍ය වේ. එය උද්ධමනය කළමනාකරණය කිරීම, ජාත්‍යන්තර ණයහිමියන් සමඟ සාකච්ඡා කිරීම හෝ රාජ්‍ය ආයතන ප්‍රතිසංස්කරණය කිරීම වේවා, කෙටි කාලීන දේශපාලන වාසිවලින් ඔබ්බට ගොස් ජාතියේ දිගුකාලීන අවශ්‍යතා වෙනුවෙන් ක්‍රියා කළ හැකි බවත් ජනපති අනුර පෙන්නුම් කළ යුතුය.
ජනාධිපතිවරණය!
ජනපති අනුරගේ මැතිවරණ ජයග්‍රහණය ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලන භූ දර්ශනයේ වෙනසක් ඇති කරන නමුත් ඔහුගේ සැබෑ ජවනිකාව දැන් ආරම්භ වී තිබේ. ඔහු විපක්ෂයේ ගිනිදැල්කරුවෙකුට වඩා වැඩි යමක් බව ඔහු මේ අවස්ථාවේදී ඔප්පු කළ යුතුය ඔහු රට එක්සත් කළ හැකි, දැඩි ආර්ථික තීරණ ගත හැකි සහ තිරසාර වර්ධනයක් ඇති කළ හැකි නායකයෙකු විය යුතුය.
එපමණක් නොව රාජ්‍ය නායකයෙකු ලෙස පරිණත වීමට අපොහොසත් වුවහොත්, ශ්‍රී ලංකාව ගැඹුරු ආර්ථික හා දේශපාලන අස්ථාවරත්වයකට ඇද වැටීමේ අවදානමක් ඇත. විපක්ෂ වාචාලකමෙන් ඔබ්බට වර්ධනය වී රටට අවශ්‍ය නායකයා වීමට ඔහුට කාලය එලැඹ තිබේ. ඔහුගේ පොරොන්දු ඉටු කිරීමට දැන් වසර හතරක් සහ මාස කිහිපයක් ඉතිරිව ඇත. මහින්ද රාජපක්ෂ දැන් දේශපාලන කුණු කූඩයට තල්ලු කර ඇත, යුද්ධය අතරතුර ඔහුගේ නායකත්වය නොසලකා හැරීම, රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ආර්ථික ගොඩනැඟීමේ උත්සාහයන් අපකීර්තියට පත් කිරීමට NPP මේ වනවිට ඉතා දැඩි උත්සාහයක් දරමින් සිටී. ප්‍රශ්නය වන්නේ AKD හට ශ්‍රී ලංකාව පරිවර්තනය කිරීම සඳහා මෙම වාසි උපයෝගී කර ගත හැකිද නැතහොත් විපක්ෂ දේශපාලනඥයෙකුගේ භූමිකාව තුළ සිරවී ඉදිරියටත් සිටීම ද යන්නයි. මේ එලැඹ ඇත්තේ ඒ ගෙවී යන කාලයයි.
