විපක්ෂයේ පළමු විරෝධයම අති සාර්ථකයි. මම වුණත් මුලින් හිතුවේ නැහැ මේ තරම් විශාල සෙනගක් එයි කියලා. නමුත් ඉන්දියානු මහකොමසාරිස්වරයා තකහනියේ ම තංගල්ලට ගිහිල්ලා මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට උපන් දිනයට සුබ පතපු වෙලාවේ මට හිතුණා සමහර විට ඉන්දියානු බුද්ධි අංශ රටේ සැබෑ තත්ත්වය දැන ගෙන ඇති කියල. සජිත්ගේ පක්ෂයේ නියෝජනයක් නැතුව මෙහෙම සෙනගක් පළමු විරෝධතා රැළියට ම ආවා කියන්නේ රැල්ල හැරිලා ඉවරයි. හෙට ඡන්දයක් තිබ්බොත් මාලිමාව අන්ත පරාජයක් ලබනවා. පළාත් සභා ඡන්ද නොතියන්න හේතුව පැහැදිලියි. නමුත් ඇසිය යුතු ප්‍රශ්නය වන්නේ මේ තරම් ඉක්මණට මාලිමාවට මෙහෙම සමාජ විරෝධයක් ආවේ කොහොමද? යන්නයි.
පළමු කාරණය තමයි මාලිමාවේ පාර්ලිමේන්තු කාඩර්වරුන්ගේ සහ ෆේස්බුක් න්‍යායාචාරවරුන්ගේ අලි ඔළුව. අනුර කුමාරගේ ඉඳන් ලක්මාලිගේ ඉඳන්, බිමල් දක්වා ඔවුන් හැසිරුණේ මාර උණෙන්. කථා කළේ අනෙකාව තුට්ටු දෙකට දාලා. විවේචන කිසිවකට සාධාරණ ප්‍රතිචාරයක් දුන්නේ නැහැ. දුන්නේ චන්ඩි ටෝක්. මාලිමාවේ ඇමතිලා හැසිරුණේ ලෝඩ් පකීර්ලා වගේ. ඇස් පනාපිට පෙනෙන වරද පවා ඔවුන් ලැජ්ජා නැතුව සාධාරණය කළා. විශේෂයෙන්ම චතුරංග වගේ ගොබ්බයන් හැසිරුණේ හෙන කීර්තිමත් විද්‍යාඥයන් වගේ. ජනතාවගේ ආර්ථික ගැටලු ඔවුන්ගේ මෝඩ තර්ක දාලා යට ගැහුවා. ඔවුන් කිසිවෙකුගේ තිබුණේ නැහැ පොඩි හරි නිහතමානීකමක්. ජනතාවට ඒක සැරට දැනුණා.
දෙවැනි කාරණය තමයි ඔවුන් ජනතා ප්‍රශ්න ජෝක් එකට ගැනීම. රූපවාහිනී වාදවල ඔවුන් ජනතා ප්‍රශ්නවලට හිනා වුණා. විපක්ෂයේ ඉන්න කොට ජනතා ප්‍රශ්න ගැන සාර්කෑස්ටික් විහිළු කළාට, ආණ්ඩුව ගත්තට පස්සේ එහෙම කරන්න බැහැ. ජනතාවට තද වෙනවා. හේවගේලා, සමන්තලා, කරුණාරත්නලා, හඳුන්නෙත්තිලා පාර්ලිමේන්තුවේ පවා කියන්නේ ඔවුන් විපක්ෂයේ ඉන්න කාලේ කිව්ව ජෝක් කථා. ජනතාව තමන්ගේ එදිනෙදා ආර්ථික ප්‍රශ්නවලට විසඳුම් බලාගෙන ඉන්න කොට උන් පාර්ලිමේන්තුවේ ගොන් කථා කිය කිය හිනා වුණා. ජනතාවට ඒ උපහාසය වැදුණා.
තුන්වැනි කාරණය තමයි මාලිමා ඇමතිලාගේ කෝටි ගණන් වත්කම් හෙළිදරව් වීම. ඩීල් වසන්තගේ කෝටි 27 ක වත්කම් සහ ක්‍රිප්ටෝ ඉන්වෙස්මන්ට් බොරු, අබේසිංහගේ තාත්තා දුන්න ඇමරිකන් ඩොලර් කුට්ටි බොරු, බලශක්ති ඇමතිගේ කෝටි ගණන් දේපළ ඔක්කොම එළියට ආවම ජනතාවට තේරුණා මුන් 76 වසරක සාපය කියලා ගහලා තියෙන්නේ ටොම් පචයක් කියලා. උන් ජනතාව ගොනාට අන්දලා කෝටිපති ජීවිත ගත කරන බව දැක්කට පස්සේ ජනතාව තව දුරටත් ඔවුන් කියන කිසිවක් විශ්වාස කරන්නේ නැහැ. මම ප්‍රාර්ථනා කරනවා ඊනියා අරගලයක් වගේ එකක් නැවත නොවේවා කියලා. එහෙම වුණොත් මාලිමාව තියා සීනුවවත් තිබුණු තැනක්වත් හොයා ගන්න බැරි වෙනවා.
සිව්වැනි කාරණය තමයි හරිනිගේ විකෘති ලිංගික විකාරය. නිකමට හිතන්න – ආචාර්ය උපාධියක් තියෙනවා කියන කෙනා අගමැති හැටියට, අධ්‍යාපන ඇමති හැටියට මුළු අවුරුද්දක් තිස්සේ කථා කළේ ලිංගික මළමගුල් විතරයි. වචන දහයක් කථා කළොත් නවයක් දරුවන්ට “ලිංගික” අධ්‍යාපනය. වෙන දෙයක් කථා කරනවා ජනතාවට ඇහුණේ නැහැ. රටේ අධ්‍යාපනයේ විසඳිය යුතු ප්‍රධාන ප්‍රශ්න තියෙද්දී එයා විකෘති ලිංගිකත්වයක් අල්ලගෙන දැඟලුවා විතරයි. දරුවන් ඉන්න මව්වරුන්ට තේරුණා ගැහැණු අපි එක මිටට කියලා මෙයා කියලා තියෙන්නේ වෙන මොකක්ද ජල්ලියක් කියලා. සදාචාරය අගයන ජනතාව එතනින් ම මාලිමාවෙන් ගැලවුණා.
පස්වන කාරණය තමයි නොහැකියාව. අවුරුද්දක් ගිහිල්ලත් අනුර කුමාර අර ඡන්දෙ කාලේ වගේ රැස්වීම් තියලා තමන් කරන්න ඉන්න දේවල් අලි වන්සෙන් කියවනවා. නමුත් අවුරුද්දක් තිස්සේ කරපු දෙයක් නැහැ. කිසිම අලුත් සංවර්ධන ව්‍යාපෘතියක් නැහැ. එක අලුත් මාර්ගයක් හදලා නැහැ. එක මෙගාවොට් එකක් අලුතෙන් එකතු කරලා නැහැ. ක්ලීන් ශ්‍රී ලංකා කියලා එකක් පටන් ගත්තා. දැන් ඒක නැහැ. රටේ පාරවල් කුණු ගොඩවල්. තාප්ප පුරා උන්ගේම පෝස්ටර්. ජනතාවගේ සල්ලි නාස්ති කළා. මිලියන ගාණක් වියදම් කරලා රිලව් ගණන් කළා. ඒකත් හබක්. මත්ද්‍රව්‍ය අල්ලන එක අලුත් දෙයක් නොවෙයි. ඒවා හැම ආණ්ඩුවක්ම කළා. අනුර ඒවාට සංදර්ශන තියලා මහජන මුදල් කාබාසිනියා කරනවා විතරයි. අන්තිමට මාලිමාවේ මන්ත්‍රීලා කුඩු විකුණලා අහු වුණාම වැඩේ අකුල ගත්තා.
මාලිමාවේ අති පණ්ඩිත ඇමතිලාට වැඩ බැහැ. හාල්, පොල්, ළුණු ඔක්කොම පිටරටින් ගෙන්වන්නේ. දේශීය ගොවියා ඉවරයි. අනුර කුමාරගේ ම වචනයෙන් කිව්වොත් ඕක කරන්න ආණ්ඩුවක් මොකටද? ජනතාවට තේරෙනවා අනුරලා හරිනිලා කයිය ගැහුවාට ඇත්තටම වැඩ කරන්න හැකියාවක් නැහැ කියලා. ඊළඟ අවුරුදු හතර යනකොට මේ රට ගන්න දෙයක් නැති වෙනවා. මහා ජනතා විරෝධය මේ තරම් ඉක්මණට ආවේ මේ කාරණා නිසයි. මොළේ ටිකක් හරි තිබෙනවා නම් අනුර කුමාර මේ පාඩම් පහ ඉගෙන ගෙන ටිකක් හරි හැදෙනවා. අනාගත ආණ්ඩුවලටත් මේවා හොඳ පාඩම්. ධර්මය ඔබට මග වේවා!
එරන්ද ගිනිගේ
