Tag: කවි

රෑ බදුල්ලෙක් ඇවිත්ඇවිද යයිමගෙ හිතේ ගැඹුරට සිහින තුළපෙනේ මටඒ සිඟිතිකොළ පැහැතිඑළි තිත සුදු වියළිදහවල මතගෙමැස්සන්නිල මැස්සන්පියාඹා වද දෙන විට ඇසි පිය වසාඅසමිඅඳුරු දෝනා තුළහෙමි හෙමින් ඇවිදිනරෑ බදුලු...

සිහිල් සෘතුවේඅවසාන දුක්මුසු සැඳෑවය.දිගු හෙවනැලිදසත වැතිර ඇත. අලුපාට අහසෙන්පෙරී එන තාරුකා එලියක්,හිස දෙපැත්තට සොලවනමල් ගස් කීපයක්,දුක සිංදුම කියන සුළඟක්. යතුර හමුවූ බවඔබ දන්වා ඇත.එහෙත් මතක සේප්පුවදැන්...

මිදී ගන වූ සිතලිහිල් කර යැවූ විටනුවර වැව වුවවලාකුළු බැම්ම ඉක්මවයි හවස් වරු දිය කරපුමහ තුරක් ලා ඉන්නඇහැළ මල් හත අටක්සුළඟ විත්හදිසියේ බිම හෙළයි දෑස් ගිලගෙන...

ක්‍රමයෙන් මැදියම එලඹෙත්මසේපාලිකා මල් යහනකඔබ පරෙස්සමෙන් සතපා තබානික්මෙන්නට සිදුවේ ! දහවලෙහි දාහය ගණනකටවත් නොගෙනතැනින්තැන විසිරුණු දූපත් අතරෙහිඅප අපේ නවාතැන සදන්නේ කොහේදැයිවෙහෙසවෙමින්, ඇවිදිමින්, නැවතෙමින්,යලිදු ගමන් කරමින්,...

සතුට මැරුණ හැටි කියන්න කවියෙකුට ඕන වෙන්නෙ ඇයි? කවියා සතුටෙන් පරිභාහිරව හිටගෙන ඉන්න නිසාද? නැත්නම් ඇත්තටම ඒක තමන් විතරක් දන්න 'රහසක්' නිසාද? 55 පිටුවෙ...