ජනතාවගේ ශබ්දය ඇහෙනවද ? අපි ඒ ප්‍රශ්නය අහන්නේ ආණ්ඩුවෙන් විතරක් නෙමෙයි විපක්ෂයේ සහ ස්වාධීනව ඉන්නවා කියන පක්ෂවලිනුත් එක්කයි. පාර්ලිමේන්තුව දිහා බැලුවම පේන්නේ නම් එකෙකුටවත් ඒ ශබ්දය නොඇසෙන බවයි.
ජීවන බර දරාගත නොහැකි වීමේ පීඩාව තමයි ජන උද්ඝෝෂණ ලෙස පුපුරා යන්න පටන් ගත්තේ. කවුරු ලකුණු දාගන්න හැදුවත් මේ අරගලය පටන් ගත්තේ ජනතාව. දේශපාලන පක්ෂ දැන් ඒ උද්ඝෝෂණය පස්සෙන් දුවමින් ඉන්නේ.
ඒ දිවිල්ල කළ යුතුම දෙයක්. මොකද, දේශපාලන අරමුණු නැතුව අදේශපාලනික අරමුණු එක්ක ජනතාව ඉස්සරහට ගියොත් මොනවයින් මොනවා වෙලා නවතියිද දන්නෙ නැහැ. ළිඳට වැටිච්ච එකා ළිං කටින්ම ගොඩ එන්න ඕන නිසා දේශපාලන ප්‍රශ්නෙට තියෙන්නේ දේශපාලන උත්තරයක්ම තමයි.
මේ උද්ඝෝෂණ වටයයි දේශපාලන පක්ෂ පටන් ගත්ත උද්ඝෝෂණ වටයයි දෙකක්. හැබැයි දැන් ඒක මුහු වෙලා තියෙන්නේ. දේශපාලන පක්ෂ තමන්ගේම වේගයකින් කූට ප්‍රාප්තිය කරා යන්න හිටියේ. එහෙම වුනා නම් ව්‍යවස්ථා අර්බුදයක් පැන නගින්නේ නැහැ.
හැබැයි ජන උද්ඝෝෂණවල වේගය වෙනස්. ඒක තීරණය වෙන්නේ බඩගින්න මත. ඒක තීරණය වෙන්නේ බඩු මිළ මත. භාණ්ඩ හිඟද නැද්ද කියන කාරණාව මත. ජනතාව මෙච්චර දුක් විඳිනකොට පාලකයෝ ආතල් ගන්නවද නැද්ද කියන කරුණ මත. ඒ වේගය හැදෙන්නේ පීඩනයේ ආවේගය මත.
මෙච්චර කලක් මතු නොවුණු විදිහට ජනතාව නැගිටින්න තවත් ලොකු හේතුවක් තියෙනවා. ඒ තමයි මේ රටේ සාතිශය බහුතරයක් මිනිස්සු පාලකයා ගැන තිබ්බ අසීමිත බලාපොරොත්තුව. ප්‍රේමයම තමයි වෛරයට පෙරළිලා තියෙන්නේ. වෙනස කෙස් ගසකට සමයි.
ඒක හරියට ජීවිතේට ද්‍රෝහී නොවෙයි කියල හිතපු පෙම්වතියක් හෝ පෙම්වතෙක් වෙනතක් බලාගන්නකොට, අනෙකාට දැනෙන ලැජ්ජාව කෝපය බලාපොරොත්තු විරහිත අතරමංවීම වගේ සියල්ල එක්කහු වෙච්ච වියරුවක්.
ලෝකයේ හොඳම නායකයා කියල හිතාගෙන හිටපු – ඇත්තටම කියනවනං දේශපාලන සහ ඇඩ්වටයිසින් ගොබ්බයො ජනයාට බලෙන් එහෙම හිත්තවපු නායකයා, අන්තිම අසාර්ථක නායකයෙක් කියල ඇස් පනාපිට ඔප්පු වෙනකොට එන ලැජ්ජාව තමයි මේ පිටවෙන්නේ.
කවදාවත් දාල නොයයි කියල හිතපු පෙම්වතා දාල ගියාට පස්සේ ගෙදර අය හෝ ගමේ අය තමන්ව ලජ්ජාවට පත්කරන්නට කලින් පෙම්වතිය පාරට බැහැල පෙම්වතාට පස් පඩන්ගුවේ බනිනවා වගේ තත්ත්වයක දේශපාලන වර්ෂන් එක මේ.
දැන් පෙම්වතිය මේ ආවේගය කොහෙන් නතර කරයිද දන්නෙ නැහැ. අතට අහුවෙන පිහියක් වගේ ආයුධයක් අරගෙන පෙම්වතා හොයාගෙන යන්නත් බැරි නැහැ. පෙම්වතාත් අනෙක් අතට ආයුධයකින් උත්තර දෙන්න පුළුවන්.
ආත්මාරක්ෂාවට කියල පෙම්වතියට වෙඩි තියල දාන්නත් පුළුවන්. පෙම්වතිය අතින් අවැඩක් වුණොත් පෙම්වතිය හිරේ. එහෙමත් නැත්නම් පෙම්වතියගේ ජීවිතය අනතුරේ. මේ කෝක වුණත් වෙන්නේ පෙම්වතියගේ ජීවිතේ අමාරුවේ වැටෙන එක.
දැන් දෙමව්පියන් කරන්න ඕන පෙම්වතිය බේරගන්න එක. පෙම්වතාට විරුද්ධ වෙන්න ඕන. පෙම්වතා පෙම්වතියගේ කනේ කරේ විතරක් නෙමෙයි පෙම්වතියගේ ගෙදර අල්මාරියෙන් හොරකං කරගෙන ගිය රත්තරන් බඩු සහ දුක් විඳලා හම්බකරපු සල්ලි ආපහු ගන්නත් ඕන.
පෙම්වතාට විරුද්ධව ඒ සියලු අපරාධවලට නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්නත් ඕන. පෙම්වතා ආයෙමත් චාටු බස් කියාගෙන පෙම්වතියව රවට්ටගන්නත් ගොඩක් ඉඩ තියෙනව. මොකද මේ පෙම්වතිය හරිම හැඟීම්බර එක්කෙනෙක්. මේ අඬනවා මේ රැවටෙනවා. ඒ වැඩේ අයෙමත් සිදු නොවෙන්න දෙමව්පියෝ වගබලාගන්න ඕන.
ඒ විතරක් නෙමෙයි, එයාලත් දරුවගෙ ජීවිතේට වගකියන්න ඕන. දරුවට තේරෙන්න නිසි මග පෙන්වීම තේරෙන භාෂාවෙන් නොකරපු නිසා තමයි ඔය පෙම්වතාට රැවටුනේ. ඉතින් ඔය ඔක්කොම පාඩම් ඉගෙනගෙන ලේ හැලෙන්නේ නැතුව මේ ප්‍රශ්නය සාමකාමීව බේරගන්න ඕන.
දැන් අපි උපමාවෙන් උපමේයට එමු. සියලු දේශපාලන පක්ෂ ජනතාවට සවන් දෙනු ! ජනයාගේ සාධාරණ ආවේගය ඉවසනු !! එහෙත්, ජනයා වෙනත් අනතුරක වැටීම වහා වළකනු !!!
මේ ඇහෙන්නේ වෛරයට පෙරළුණු ආදරයේ ශබ්දය. ජනයාගේ හඬට සවන් දී පාලකයන් වේදිකාවෙන් බැසීම හැර වෙනත් විකල්පයක් නෑ. එයින් පසු ගොඩනැගිය යුත්තේ සැබෑ ශිෂ්ට සම්පන්න ජාතිවාදී ආගම්වාදී අගතීන්ගෙන් තොර පාලනයක් විය යුතුයි. නැත්නම් මේ ඔක්කොම වතුරේ.
– තාරක
