සටහන: පුන්සරා ලියනගේ
නොවැම්බර් 25, කොළඹ (LNW) :ධන නිධාන තැන්පත් කිරීම සහ ඒවා ගොඩ ගැනීම් පිළිබඳ නොයෙකුත් කතා පුරාණයේ පටන් දිව ආ කරුණකි. නමුත් මේ පිළිබඳ විවෘතව කතා කළ හැකි මෑතකදී මතු වූ හොඳම නිදසුන නම් “වේයන්ගොඩ” නිධානයේ කතාවයි.
වේයන්ගොඩ වඳුරඹ ප්‍රදේශයේ මධ්‍යම අධිවේගී මාර්ගයේ ඉදිකිරීම් භූමිය ආසන්නයේ පසුගියදා සිදු කළ කැණීම් ප්‍රයත්නයෙන් අනතුරුව “මිථ්‍යාවන් මත විශ්වාසය තබා නිෂ්ඵල කටයුතුවල නියැලීමෙන් වළකින ලෙස” පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ කීර්තිමත් භූ විද්‍යාඥ මහාචාර්ය අතුල සේනාරත්න මහතා දැඩි ලෙස අවධාරණය කර තිබේ.
ඉකුත් සති අන්තයේ මහජන අවධානයට ලක්වූ වළලන ලදැයි කියන නිධානයක් සෙවීම, විද්‍යාත්මක කරුණුවලට වඩා ජනප්‍රවාදයේ මුල් බැසගත් නොමඟ ගිය උත්සාහයක් ලෙස සේනාරත්න මහතා විවේචනය කර තිබුණි.
මහාචාර්ය සේනාරත්න මහතා මාධ්‍ය වෙත අදහස් දක්වමින්, විශේෂයෙන් මතුපිටින් අඩි 40 ක් 50 ක් දක්වා ගැඹුරට නිධන් වැළලිය හැකි බවට වන මතය මත නිධන් හෑරීමේ ප්‍රකාශවල අසත්‍යතාවය පෙන්වා දීය.
ඇතැම් ප්‍රාදේශීය මිථ්‍යාවන්හි සඳහන් වන පරිදි මෙතරම් ගැඹුරක නිදන් සඟවා තිබූ බවට හෝ උණු කළ පාෂාණවලින් ඒවා මුද්‍රා තැබීමට නොහැකි බවට කිසිදු ඓතිහාසික පූර්වාදර්ශයක් හෝ සාක්ෂියක් නොමැති ද පෙන්වා දෙමින්, “එතරම් පාෂාණ උණු කිරීමට හෝ විලයනය කිරීමට හැකි තාක්‍ෂණයක් අතීතයේ හෝ වර්තමානයේ නොතිබුණි,” ඔහු මෙසේ අවධාරණය කළේ නිධන් හෑරීම වටා ඇති ෆැන්ටසිය විවේචනය කරමිනි.
“භූ විද්‍යාඥයින් පුරාවිද්‍යා සමීක්ෂණවල නිරත වන්නේ පුරාවිද්‍යාඥයින්ගේ ඉල්ලීම මත පමණක් වන අතර, විද්‍යාත්මක පිටුබලයකින් තොරව කැණීම් කිරීමට ගන්නා ඕනෑම උත්සාහයකට එරෙහිව අපි උපදෙස් දෙන්නෙමු,” ඔහු වැඩිදුරටත් සඳහන් කළේය.
ධාතූන් වහන්සේලා හෝ පුද පූජා කරන සිද්ධස්ථාන වල තැන්පත් කර ඇති තිබිය හැකි, එවැනි නිධන් පොළව යට සොයා ගැනීමේ සම්භාවිතාව අවම බව මහාචාර්යවරයා පෙන්වා දීය.
භූ විද්‍යාව පිළිබඳ දශක හතරකට අධික අත්දැකීම් ඇති මහාචාර්ය සේනාරත්න, මෙවැනි නිධාන සෙවීමේ දී මිනිසුන් මිථ්‍යාවන් හෝ ජනප්‍රවාද මත විශ්වාසය නොතැබිය යුතු බවට තම දිගුකාලීන ස්ථාවරය යළිත් අවධාරණය කළේය.
