Tag: කවි

මිදී ගන වූ සිතලිහිල් කර යැවූ විටනුවර වැව වුවවලාකුළු බැම්ම ඉක්මවයි හවස් වරු දිය කරපුමහ තුරක් ලා ඉන්නඇහැළ මල් හත අටක්සුළඟ විත්හදිසියේ බිම හෙළයි දෑස් ගිලගෙන...

ක්‍රමයෙන් මැදියම එලඹෙත්මසේපාලිකා මල් යහනකඔබ පරෙස්සමෙන් සතපා තබානික්මෙන්නට සිදුවේ ! දහවලෙහි දාහය ගණනකටවත් නොගෙනතැනින්තැන විසිරුණු දූපත් අතරෙහිඅප අපේ නවාතැන සදන්නේ කොහේදැයිවෙහෙසවෙමින්, ඇවිදිමින්, නැවතෙමින්,යලිදු ගමන් කරමින්,...

සතුට මැරුණ හැටි කියන්න කවියෙකුට ඕන වෙන්නෙ ඇයි? කවියා සතුටෙන් පරිභාහිරව හිටගෙන ඉන්න නිසාද? නැත්නම් ඇත්තටම ඒක තමන් විතරක් දන්න 'රහසක්' නිසාද? 55 පිටුවෙ...

ඈ වචන වනාන්තරයක් මවන්නී ය. ඔබට එහි අතරමං විය හැකි වාර සංඛ්‍යාවට සීමාවක් නොමැත. එමෙන්ම ඔබට එයින් පිටතට පැමිණ නිදහස් වීමට සොය ගත හැකි...

ඉපිද මැරෙන මිනිසුන් අතර අපමණසබඳ ඔබෙනි නෙත් ලැබුවේ මේ දෙරණතවද බොහෝ කල් වෙසෙතැයි සිතූ දිනකිමද සොයුර සමු ගත්තේ උදෑසන වපුළ වපුළ බිජුවට ගිනිලන අයුරූඋතුර උතුර...